Egypte, officieel de Arabische Republiek Egypte, heeft een unieke plek op de wereldkaart, wat nieuwsgierigheid opwekt over de continentale ligging. Vaak wordt de vraag gesteld: op welk continent ligt Egypte? Het antwoord, hoewel schijnbaar eenvoudig, onthult een fascinerende geografische en politieke realiteit. Egypte is een transcontinentaal land, voornamelijk gelegen in de noordoostelijke hoek van Afrika, maar met een aanzienlijk deel, het Sinaï-schiereiland, dat zich uitstrekt tot in Zuidwest-Azië. Ondanks deze unieke positionering identificeert Egypte zich sterk met en is geografisch grotendeels gelegen op het Afrikaanse continent.
Egypte’s sterke Afrikaanse identiteit wordt onderstreept door het lidmaatschap van de Afrikaanse Unie sinds mei 1963. In het noordoosten grenst Egypte aan Israël en de Gazastrook. De Rode Zee wast de oostelijke en een deel van de zuidelijke grenzen, terwijl Soedan in het zuiden ligt en de Afrikaanse landgrens completeert. Libië ligt ten westen van Egypte, wat de Afrikaanse context verder versterkt. Deze geografische ligging plaatst het grootste deel van Egypte stevig op het Afrikaanse continent, waardoor het een cruciale speler is in Afrikaanse aangelegenheden en cultuur.
De geschiedenis van Egypte is diep verweven met Afrika, maar het Sinaï-schiereiland vormt een landbrug naar Azië, wat de transcontinentale aard benadrukt. Deze strategische locatie is door de geschiedenis heen cruciaal geweest en verbindt beschavingen en handelsroutes tussen Afrika, Azië en de mediterrane wereld. Als een van de oudste naties op aarde, staat Egypte als een bakermat van de beschaving, en bevorderde het vroege ontwikkelingen in bestuur, schrift, landbouw en religie. Het moderne Egypte ontstond in het begin van de 20e eeuw, verkreeg onafhankelijkheid van de Britse overheersing en vestigde aanvankelijk een monarchie. De revolutie van 1952 luidde een republiek in, waarmee een nieuw hoofdstuk in de geschiedenis werd geopend. Een korte unie met Syrië vormde de Verenigde Arabische Republiek, hoewel deze in 1961 werd ontbonden. In de tweede helft van de 20e eeuw was Egypte verwikkeld in verschillende conflicten met Israël (1948, 1956, 1967 en 1973). Egypte beheerste de Gazastrook van 1967 tot 1980, trok zich uiteindelijk terug en erkende Israël na de Camp David-akkoorden.
De geografie van Egypte wordt gekenmerkt door zijn uitgestrekte oppervlakte van ongeveer 995.450 vierkante kilometer. Droogte domineert het landschap, met de overgrote meerderheid van de bevolking, ongeveer 99% van de 95 miljoen mensen, geconcentreerd langs de vruchtbare Nijlvallei en Delta. Geografisch gezien betekent dit dat 98% van de Egyptenaren slechts 3% van het landoppervlak van het land bewoont. Egypte heeft de onderscheiding een van de droogste en zonnigste landen ter wereld te zijn. De landengte van Suez, een vitale landbrug, verbindt het vasteland van Egypte met het Sinaï-schiereiland, en verbindt fysiek Afrika en Azië. De Sahara en de Libische woestijn strekken zich uit tot in Egypte, wat de woestijnomgeving benadrukt die heerst buiten de vruchtbare oevers van de Nijl, waardoor het grootste deel van het land onbewoonbaar is zonder irrigatie en aanpassing.
Het klimaat in Egypte wordt gekenmerkt door sporadische regenval, voornamelijk tijdens de wintermaanden. De gemiddelde jaarlijkse neerslag is minimaal, ongeveer 5 mm ten zuiden van Cairo, oplopend tot ongeveer 410 mm langs de noordkust. Sneeuwval is zeldzaam, maar kan voorkomen in het Sinaï-gebergte en de noordelijke regio’s; Cairo beleefde zelfs een minimale sneeuwval in december 2013, voor het eerst in decennia. De zomers brengen hoge temperaturen naar het noorden en extreem hoge temperaturen naar andere delen van het land. De Khamaseen-winden, die in de vroege zomer vanuit de zuidelijke woestijnen waaien, brengen verzengend zand en stof met zich mee, waardoor de temperaturen oplopen tot 50°C. Historisch gezien verrijkte de jaarlijkse overstroming van de Nijl de bodem van de Nijlvallei en ondersteunde de landbouw totdat de Aswandam werd gebouwd, die de overstromingen beheerste. Tegenwoordig vormen de stijgende zeespiegel en de opwarming van de aarde een bedreiging voor de dichtbevolkte kustgebieden van Egypte. Bovendien heeft de bouw van de Grand Ethiopian Renaissance Dam op de Blauwe Nijl spanningen met Egypte gecreëerd, aangezien de Nijl wordt beschouwd als een levensader voor het land, wat het cruciale belang van deze rivier voor het bestaan van Egypte op het Afrikaanse continent benadrukt.
